Friday 25 November 2011

Mungkin?

Tetikus di'scroll'.
Atas ke bawah.
Bawah ke atas.
Atas bawah.
Atas bawah.
Atas bawah.

Semuanya sedih.
Menangis.
Sunyi.
Sepi.
Sendiri.
Kasihannya.
Tak penat?

Lainkali.
Akan cuba.
Selitkan elemen 'Happy'
Ya, lainkali.
Mungkin?
Heh.

Segi Empat Putih.

Segi empat berwarna putih itu.
Ditenung.
Direnung.
Tiada pesanan.
Tiada panggilan.

Segi empat berwarna putih itu.
Berbunyi.
"I’m trying hard not to resist the joy
Don’t listen to me I’m being paranoid"
(Heart Skips A Beat by Lenka)
Digenggam.
Penuh harapan.
"Hello?"
Suara yang dikenali.
Tapi bukan yang diharapkan.
Bukan yang dinanti.

*Termenung*

Segi empat berwarna putih itu.
Diperiksa.
Dibelek.
Entah mana silapnya.

*Termenung lagi*


Ah biarlah!
Terasa cecair jernih hangat di pipi.

Bulan dan Bintang.

Sang Bulan.
Untunglah kau.
Bertemankan Sang Bintang.
Hampir setiap malam.
Bagaimana rasanya?
Perasaan mempunyai teman setia.
Aku hampir lupa.

Ah cemburunya.

Sang Bintang.
Setianya kau.
Menemani Sang Bulan.
Berjanji menghiasi malam.
Berkongsi langit tinggi.
Biarpun ada masanya tidak ada di sisi.
Tapi akan tetap kembali.

Ah kagumnya.

Bulan tersenyum indah.
Dek kerana Bintang yang terang berkerdipan.
Ah. Biarlah Bulan dan Bintang menari.
Aku tinggalkan kalian sendiri.

Bulan dan bintang.
Saling mencintai.
Aku di bumi.
Menanti bintangku sendiri.




Wednesday 23 November 2011

Semoga tetap sama.

Tolong pergi.
Jauhkan diri.
Jauh darinya.
Ya. Semuanya.
Tolong?

Jangan dikacau halus jiwanya.
Jangan dicemari suci perasaannya.
Jangan diusik tulus hatinya,
Jangan diracuni benak mindanya.
Kasihankanlah dia.

Banyak dugaan untuknya.
Terlalu banyak.
Sudah sudahlah.
Tak perlu menambah sesedap rasa.


*berdoa*


Oh Tuhan!
Lindungi lah dia.
Peliharai lah dia.
Jagai lah dia.
Amin. Amin. Amin.

Semoga tetap sama.
Dan tak pernah lupa.

Tuesday 22 November 2011

Petang itu hujan.

Petang itu hujan.
Seorang.
Sendiri.
Sunyi.
Sepi.
Rindu.
Entah untuk ke berapa kali.


Tik. Tik. Tik.
Bunyi hujan.


Di mana kau?

Malam.
Bertemankan sang bulan lagi lah nampaknya.
Kalau sudi.

Monday 21 November 2011

Dengar.

Dengar.
Aku suruh kau dengar.
Kau mula beri nasihat.
Kau tak buat apa aku suruh.

Dengar.
Aku suruh kau dengar.
Kau kata aku tak patut rasa begitu.
Kau tak buat apa aku suruh.

Dengar.
Aku suruh kau dengar.
Kau kata aku kebudak-budakan.
Kau tak buat apa aku suruh.

Dengar.
Hanya itu yang aku mahu.
Jangan berkata apa-apa.


..........Diam..........


Dengar.
Masih mahu berkata-kata?
Tunggu giliran.
Aku pula akan mendengar.

Sakit.

Bila jaga.
Aku sakit.
Semakin sakit.
Sangat.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Tidur.

Ruang.

Terhenti.
Terkejut.
Aku tak boleh menangis.
Ini bukan aku.

Aku perlu ruang.
Beri aku bernafas.

Aku perlu ruang.
Juga kau.

Aku perlu masa.
Jelaskan segala.
Mencari jawapan.

Aku tulis.

Aku rasa.
Aku tulis.

Aku suka.
Aku tulis.

Aku baca.
Aku curi.
Aku tulis.




...........
Saja.
Dari tak buat apa.
Halal kan ya?